Cnoty kardynalne to cztery główne cnoty moralne. Angielski kardynał pochodzi od łacińskiego słowa cardo, co oznacza „zawias”. Wszystkie inne cnoty zależą od tych czterech: roztropność, sprawiedliwość, hart ducha i wstrzemięźliwość
Platon najpierw omawiał kardynalne cnoty w Rzeczypospolitej i rozpoczęli naukę chrześcijańską poprzez ucznia Platona, Arystotelesa. W przeciwieństwie do cnót teologicznych, które są darami Boga przez łaskę, cztery cnoty kardynalne mogą być praktykowane przez każdego; stanowią zatem podstawę naturalnej moralności.
Roztropność: pierwsza cnota kardynała

Wikimedia Commons
Święty Tomasz z Akwinu uznał roztropność za pierwszą cnotę kardynalną, ponieważ dotyczy ona intelektu. Arystoteles zdefiniował roztropność jako recta ratio agibilium, „właściwy powód stosuje się w praktyce”. Jest to cnota, która pozwala nam właściwie ocenić, co jest dobre, a co złe w danej sytuacji. Kiedy mylimy zło z dobrem, nie zachowujemy roztropności ... w rzeczywistości pokazujemy jej brak.
Ponieważ łatwo jest popaść w błąd, roztropność wymaga od nas szukania rady u innych, szczególnie tych, o których wiemy, że są rozsądnymi sędziami moralności. Nieuwzględnianie rad lub ostrzeżeń innych, których osąd nie pokrywa się z naszym, jest oznaką nieostrożności.
Sprawiedliwość: Druga cnota kardynała

Według świętego Tomasza sprawiedliwość jest drugą cnotą kardynalną, ponieważ dotyczy woli. Jak ks. John A. Hardon zauważa w swoim współczesnym słowniku katolickim, że „stała i trwała determinacja, aby dać każdemu należne mu prawo”. Mówimy, że „sprawiedliwość jest ślepa”, ponieważ nie powinno mieć znaczenia, co myślimy o konkretnej osobie. Jeśli jesteśmy mu dłużni, musimy spłacić dokładnie to, co jesteśmy winni.
Sprawiedliwość wiąże się z ideą praw. Chociaż często używamy sprawiedliwości w negatywnym znaczeniu („dostał to, na co zasłużył”), sprawiedliwość w jej właściwym znaczeniu jest pozytywna. Niesprawiedliwość ma miejsce, gdy my jako osoby fizyczne lub przez prawo pozbawiamy kogoś tego, co jest mu winien. Prawa prawne nigdy nie mogą przewyższać praw naturalnych.
Męstwo: trzecia cnota kardynała

Trzecią kardynalną cnotą według św. Tomasza z Akwinu jest hart ducha. Chociaż ta cnota jest powszechnie nazywana odwagą, różni się od tego, co dziś uważamy za odwagę. Męstwo pozwala nam przezwyciężyć strach i pozostać niezachwianym w naszej woli w obliczu przeszkód, ale zawsze jest to uzasadnione i rozsądne; osoba ćwicząca męstwo nie szuka niebezpieczeństwa ze względu na niebezpieczeństwo. Roztropność i sprawiedliwość to cnoty, dzięki którym decydujemy, co należy zrobić; męstwo daje nam siłę, aby to zrobić.
Hart ducha jest jedyną z głównych cnót, która jest również darem Ducha Świętego, pozwalając nam wznieść się ponad nasze naturalne obawy w obronie wiary chrześcijańskiej.
Temperance: Czwarta kardynał cnota

Temperance, jak stwierdził święty Tomasz, jest czwartą i ostatnią cnotą kardynalną. Podczas gdy hart ducha zależy od powściągliwości strachu, abyśmy mogli działać, powściągliwość jest powściągliwością naszych pragnień lub namiętności. Jedzenie, picie i seks są niezbędne dla naszego przetrwania, indywidualnie i jako gatunek; jednak nieuporządkowane pragnienie któregokolwiek z tych towarów może mieć katastrofalne konsekwencje fizyczne i moralne.
Umiarkowanie jest cnotą, która próbuje uchronić nas przed nadmiarem, i jako taka wymaga zrównoważenia legalnych towarów w stosunku do naszego nadmiernego pragnienia ich. Nasze legalne wykorzystanie takich towarów może być różne w różnych momentach; wstrzemięźliwość jest „złotym środkiem”, który pomaga nam określić, jak daleko możemy działać zgodnie z naszymi pragnieniami.