Miesiące i lata kalendarza żydowskiego

Współczesny kalendarz żydowski jest wynikiem wieków obliczeń matematycznych, astronomicznych i religijnych. Miesiące kalendarza hebrajskiego, oparte na cyklach księżycowych, są w Biblii określane głównie liczbowo, ale nadano im również nazwy prawie identyczne z nazwami miesięcy babilońskich.

Kluczowe rzeczy na wynos: kalendarz hebrajski

• Kalendarz żydowski jest zbudowany na kalendarzu babilońskim, który Żydzi nauczyli się doceniać podczas niewoli babilońskiej.
• Kalendarz jest narzędziem księżycowo-słonecznym opartym na metonicznej kombinacji cykli Księżyca i Słońca.
• Używa 19-letniego cyklu, który obejmuje siedem miesięcy przestępnych, zamiast 400-letniego cyklu Gregoriańskiego z wieloma innymi dniami przestępnymi.
• Liczba porządkowa roku hebrajskiego to liczba lat metonicznych od tradycyjnej żydowskiej daty stworzenia świata, 3 761 p.n.e.

W kalendarzu żydowskim każdy miesiąc zaczyna się, gdy Księżyc jest tylko cienkim półksiężycem, zwanym Rosz Chodesz, i nowiu w tradycji hebrajskiej. Pełnia księżyca przypada w połowie każdego miesiąca, a ciemność Księżyca pojawia się w pobliżu koniec miesiąca. Kiedy księżyc ponownie pojawi się na niebie jako półksiężyc, zaczyna się nowy miesiąc.

Miesiące księżycowe nie mają 30 lub 31 dni, jak świecki („cywilny”) kalendarz, ale raczej około 29, 5 dnia. Rok księżycowy trwa 12 miesięcy lub około 354 dni, czyli 11 dni krócej niż rok słoneczny o długości 365 dni. Pół kalendarza nie jest możliwe do uwzględnienia w kalendarzu, więc kalendarz hebrajski podzielony jest na przyrosty miesięczne 29 lub 30 dni .

Rabinowie, którzy po raz pierwszy rozpoczęli opracowywanie kalendarza żydowskiego w IV wieku n.e., zdali sobie sprawę, że ograniczenie wszystkich miesięcy do 29 lub 30 dni nie zadziała. Dwa miesiące otrzymały nieco większą elastyczność, Cheshvan i Kislev.

Nazwy babilońskie

Głównym celem każdego kalendarza jest wiedzieć, kiedy sadzić rośliny, najważniejszy element wiedzy wszechświata dla rolnika. Zbyt wcześnie uprawy są obgryzane przez mróz; za późno, rośliny nie dojrzewają. Tak czy inaczej, społeczność ponosi wielkie straty.

Podstawy kalendarza żydowskiego zostały nabyte podczas szóstego wieku pne „Babilońska niewola” Hebrajczyków. Data i szczegóły tego czasu są dyskutowane, ale w istocie neobabiloński władca Nabuchodonozor II zaatakował Jerozolimę, podbił Judę, rozebrał Świątynia Salomona i deportowana być może jedna czwarta Żydów do Babilonu

Jerozolimie w Babilonie obejmowały króla Jekoniasza, jego dwór, i być może aż 20 000 innych, w tym proroka Ezechiela. Tam przebywali przez około 50 lat, aż Babilon został podbity przez perskiego Cyrusa Wielkiego w 539 rpne Cyrus pozwolił Hebrajczykom wrócić do domu, ale uczynił Judę prowincją imperium perskiego

Ustawienie roku żydowskiego

Kalendarz babiloński był narzędziem księżycowo-słonecznym, które miało około 354 dni podzielone na 12 miesięcy księżycowych, z siedmiodniowymi tygodniami. Każdy miesiąc zaczynał się, gdy półksiężyc był widziany po raz pierwszy na niebie Jeśli niebo było zachmurzone, trzeba było czekać do następnej nocy. Istniały astronomiczne, matematyczne i religijne powody, dla których kalendarz babiloński nie zrobiłby tego.

Dziś, ponad 2600 lat później, wiemy:

1. Ziemski rok słoneczny trwa 365.2422 dni.
2. Nasz cykl księżycowy trwa 29.53059 dni.
3. Aby uzyskać odpowiednie daty sadzenia, potrzebujesz obu .

Ten poziom precyzji wydaje się dziwnie szczegółowy dla kogoś bez kalkulatora, ale był łatwo widoczny dla rolników, gdy nie był wystarczający. Oprócz niejasności istnieją komplikacje religijne.

Na przykład Rosz Haszana musi rozpocząć się na nowym (półksiężycowym) księżycu, pierwszego dnia miesiąca Tiszri; Pascha rozpoczyna się 15 dnia Nisan. Jakkolwiek nazwiecie miesiąc, Pascha musi spaść wiosną, a Rosz Haszana musi rozpocząć się jesienią, pół roku później. Pascha także musi mieć pełnię księżyca w nocy pierwszego sedera, a księżyc musi być pełni w pierwszą noc Succoth 15 dnia Tishri. Istnieją również inne wymagania.

Przejście do ustalonego kalendarza

Po powrocie do Jerozolimy Hebrajczycy nadal używali kalendarza babilońskiego przez około sto lat, a następnie ustanowili Radę Kalendarza ( Sod Hadibbur po hebrajsku), w skład której wchodzi prezydent plus dwóch do sześciu członków Sanhedrynu, którzy byli wykwalifikowani w astronomii i matematyce . Przez następne 800 lat, aż do połowy czwartego wieku n.e., Rada Kalendarzowa ustanowiła kalendarz religijny i świecki dla Żydów w Jerozolimie i rosnącej diaspory. Każdego miesiąca mieli za zadanie ustalać pierwszy dzień każdego miesiąca przez bezpośrednią obserwację faz księżyca i ustalanie, czy dodatkowy „miesiąc przestępny” był wymagany do utrzymania równowagi między rokiem słonecznym a księżycowym.

W ciągu tych 800 lat wprowadzono różne zasady i dostosowania. W III wieku n.e. nowe zasady mówiły, że pierwszy dzień Rosz Haszana nie może przypadać w niedzielę, środę lub piątek, aby Jom Kippur nie spadł w szabat lub w jego pobliżu. Na początku czwartego wieku rabin Hillel II (zm. 365 CE) wprowadził stały kalendarz, aby ludzie wiedzieli z wyprzedzeniem, kiedy odbędą się święta i kiedy będą mogli mniej lub bardziej bezpiecznie sadzić uprawy.

Żydowskie lata przestępne: 19-letni cykl

Aby skorygować dodatkowy kwartalny dzień w roku słonecznym, kalendarz grecki ma 400-letni cykl, który dodaje dodatkowy „dzień przestępny” 29 lutego do każdego roku, który można podzielić przez cztery. Nawet w cyklu 19-letnim nadal musisz poprawić niedokładność i wyrównać kalendarz, aby Pascha przypadała na wiosnę, co robią hebrajscy uczeni, dodając do kalendarza dodatkowy miesiąc.

W piątym wieku p.n.e. grecki astronom Meton (zm. 460 p.n.e.) wskazał, że liczba dni w 19 latach słonecznych jest prawie dokładnie taka sama, jak liczba dni w 235 cyklach księżycowych, łącznie 69 936, 6 dni (235 x 29, 53, 059) / (19 x 365.2422) = 6939.689 / 6939, 602 = 1, 000013). Jego wynikowy cykl metoniczny jest tym, czego używali Hebrajczycy, podobnie jak Babilończycy, którzy wiedzieli o cyklu metonicznym przed narodzinami Metona.

Innymi słowy, w okresie 19 lat każdy rok hebrajski różni się długością od 353 do 385 dni . 13. miesiąc dodaje się na koniec roku siedem razy w każdym 19-letnim cyklu, szósty, ósmy, 11, 14, 17 i 19 lat, który nazywa się Adar Beit. Wynika z „Adar I” i trwa 29 dni.

Daty w kalendarzu żydowskim

Oczywiście rok żydowski jest inny niż gregoriański. Po pierwsze, gregoriańskie numery roku kalendarzowego zaczynają się od przypuszczalnego roku urodzenia chrześcijańskiego przywódcy Jezusa Chrystusa, a żydowski kościół jest znacznie starszy.

Obecnie kalendarz żydowski znajduje się w 305. 19-letnim cyklu, który trwa od 2016 do 2035 r. Według tradycji żydowskiej świat powstał jesienią 3761 rpne (a nie, zgodnie z tradycją chrześcijańską, jesienią 4004 pne); 305. cykl od stworzenia rozpoczął się we wrześniu 2017 r. lub 5777 lat po stworzeniu. Dokładna data powstania została po raz pierwszy ustalona w XII wieku przez żydowskiego filozofa Majmonidesa (1135 1204): rokiem żydowskim, który rozpoczął się w październiku 2016 r. I zakończył we wrześniu 2017 r., Był rok 5777.

Czy kalendarz robi naukę rakietową?

Wynalezienie niezawodnego, ustalonego kalendarza jest złożonym i trudnym zadaniem, które zajęło tysiąclecia, aby go naprawić. Wysiłki Greków, Egipcjan, Mezopotamów i Judaenów z epoki brązu, mające na celu zrozumienie sezonowości świata, są prawdopodobnie fundamentem całej następnej nauki (i religii).

Źródła

• Ajdler, J. Jean. „Rav Safra i drugi dzień festiwalu: lekcje o ewolucji kalendarza żydowskiego”. Tradycja: A Journal of Orthodox Jewish Thought 38.4 (2004): 3 28.
• Gartenhaus, Solomon i Arnold Tubis. „Kalendarz żydowski Mieszanka astronomii i teologii”. Shofar 25.2 (2007): 104 24.
• Goldstein, Bernard G. „Tabela nowych księżyców od 1501 do 1577 roku w hebrajskim fragmencie zachowanym w bibliotece Johna Rylandsa”. Aleph 13.1 (2013): 11 26.
• Larsson, Gerhard. „Kiedy zaczęła się niewola babilońska?” The Journal of Theological Studies 18.2 (1967): 417 23.
• Nothaft, Carl Philipp Emanuel. „Szesnastowieczna debata na temat kalendarza żydowskiego: Jacob Christmann i Joseph Justus Scaliger”. The Jewish Quarterly Review 103, 1 (2013): 47 73.
• Sack, Ronald H. „Nebuchadnezzar Ii i Stary Testament: historia kontra ideologia”. Juda i Judejczycy w okresie neobabilońskim . Eds. Lipschits, Oded i Joseph Blenkinsopp. Winona Lake, Indiana: Eisenbrauns, 2003. 221 33.
• Rufa, Sacha i Justine Isserles. „Część astrologiczna i kalendarzowa najwcześniejszego rękopisu Ma zor Vitry (MS Ex-Sassoon 535)”. Aleph 15.2 (2015): 199 317.