Fragmenty obecnego Katechizmu Kościoła Katolickiego (paragrafy 1030-1032) przedstawiają nauczanie Kościoła katolickiego na temat szeroko rozumianego czyśćca. Co do tego, czy Kościół nadal wierzy w czyściec, Katechizm oferuje ostateczną odpowiedź: tak.
Kościół wierzy w czyściec z powodu Biblii
Zanim jednak przeanalizujemy wersety biblijne, powinniśmy zauważyć, że jednym z twierdzeń Marcina Lutra potępionych przez papieża Leona X w jego papieskim byku Exsurge Domine (15 czerwca 1520 r.) Było przekonanie Lutra, że „czyśćca nie można udowodnić z Pisma Świętego, który jest w kanonie ”. Innymi słowy, podczas gdy Kościół katolicki opiera doktrynę czyśćca zarówno na Piśmie Świętym, jak i na tradycji, papież Leon podkreśla, że Pismo Święte wystarcza, aby udowodnić istnienie Czyśćca.
Dowody w Starym Testamencie
Główny werset ze Starego Testamentu, który wskazuje na konieczność oczyszczenia po śmierci (a tym samym implikuje miejsce lub stan, w którym takie oczyszczenie ma miejsce po nazwie Czyśćca ) to 2 Księga Machabejska 12:46:
Dlatego świętą i zdrową myślą jest modlić się za zmarłych, aby zostali uwolnieni od grzechów.
Jeśli każdy, kto umrze, natychmiast pójdzie do Nieba lub do Piekła, ten werset byłby nonsensem. Ci, którzy są w Niebie, nie potrzebują modlitwy, „aby zostali uwolnieni od grzechów”; ci, którzy są w piekle, nie mogą skorzystać z takich modlitw, ponieważ nie ma ucieczki od piekła.
Zatem musi istnieć trzecie miejsce lub stan, w którym niektórzy umarli są obecnie w trakcie „uwolnienia się od grzechów”. (Dodatkowa uwaga: Marcin Luter argumentował, że 1 i 2 Księga Machabejska nie należą do kanonu Starego Testamentu, mimo że zostały zaakceptowane przez Kościół powszechny od czasu uregulowania kanonu. Tak więc jego spór, potępiony przez papieża Lew, że „czyśćca nie można udowodnić na podstawie Pisma Świętego, które znajduje się w kanonie”).
Dowody w Nowym Testamencie
Podobne fragmenty dotyczące oczyszczenia, a tym samym wskazujące miejsce lub stan, w którym oczyszczenie musi mieć miejsce, można znaleźć w Nowym Testamencie. Święty Piotr i Święty Paweł mówią o „próbach”, które są porównywane z „ogniem oczyszczającym”. W 1 Piotra 1: 6-7 święty Piotr odnosi się do naszych niezbędnych prób na tym świecie:
W tym miejscu będziecie bardzo się radować, jeśli teraz musicie być przez pewien czas zasmuceni w różnych pokusach: aby próba waszej wiary (o wiele cenniejszej niż złoto, które wypróbowało ogień) może być znaleziona ku chwale, chwale i czci na pojawienie się Jezusa Chrystusa.
W 1 Liście do Koryntian 3: 13-15 św. Paweł rozszerza ten obraz na życie następujące po tym:
Dzieło każdego człowieka będzie jawne; albowiem dzień Pański je oznajmi, bo się objawi w ogniu; a ogień wypróbuje pracę każdego człowieka, niezależnie od jego rodzaju. Jeśli trwają dzieła ludzkie, które na nich zbudował, otrzymają nagrodę. Jeśli czyjaś praca płonie, poniesie stratę; ale on sam będzie zbawiony, jak gdyby przez ogień.
Ogień Oczyszczający
Ale „ on sam zostanie zbawiony ”. Ponownie Kościół rozpoznał od samego początku, że Święty Paweł nie może mówić tutaj o tych, którzy płoną w piekle, ponieważ są to ognie męki, a nie oczyszczenia. Nikt, kogo działania czynią z niego w piekle, nigdy go nie opuści. Ten werset jest raczej podstawą przekonania Kościoła, że wszyscy ci, którzy przechodzą oczyszczenie po zakończeniu ziemskiego życia (ci, których nazywamy Biednymi Duszami w Czyśćcu), mają zapewnione wejście do Nieba.
Chrystus mówi o przebaczeniu w nadchodzącym świecie
Sam Chrystus w Ewangelii Mateusza 12: 31-32 mówi o przebaczeniu w tym wieku (tutaj na ziemi, jak w 1 Piotra 1: 6-7) i w przyszłym świecie (jak w 1 Koryntian 3: 13-15):
Dlatego powiadam wam: Każdy grzech i bluźnierstwo będą odpuszczone ludziom, ale bluźnierstwo Ducha nie zostanie wybaczone. A każdemu, kto powie słowo przeciwko Synowi człowieczemu, będzie mu odpuszczone; ale temu, który przemówi przeciwko Duchowi Świętemu, nie będzie mu wybaczone ani na tym świecie, ani na świecie, który przyjdzie.
Jeśli wszystkie dusze pójdą bezpośrednio do Nieba lub do Piekła, wówczas na świecie nie będzie przebaczenia. Ale jeśli tak, to dlaczego Chrystus miałby wspominać o możliwości takiego przebaczenia?
Modlitwy i liturgie dla ubogich dusz w czyśćcu
Wszystko to wyjaśnia, dlaczego od najwcześniejszych dni chrześcijaństwa chrześcijanie odprawiali liturgie i modlitwy za zmarłych. Praktyka ta nie ma sensu, dopóki przynajmniej niektóre dusze nie zostaną oczyszczone po tym życiu.
W czwartym wieku św. Jan Chryzostom w swoich homiliach z 1 Listu do Koryntian użył przykładu ofiary Hioba składającej ofiary za żywych synów (Job 1: 5), aby bronić praktyki modlitwy i poświęcenia za zmarłych. Ale Chryzostom nie spierał się przeciwko tym, którzy uważali, że takie ofiary są niepotrzebne, ale przeciwko tym, którzy uważali, że nie robią nic dobrego:
Pomóżmy im i upamiętnijmy je. Gdyby synowie Hioba zostali oczyszczeni przez ofiarę ojca, dlaczego mielibyśmy wątpić, że nasze ofiary za zmarłych przyniosą im pociechę? Nie wahajmy się pomóc tym, którzy zmarli, i ofiarować za nich nasze modlitwy.
Święta Tradycja i Pismo Święte Zgadzam się
W tym fragmencie Chryzostom podsumowuje wszystkich Ojców Kościoła, Wschodu i Zachodu, którzy nigdy nie wątpili, że modlitwa i liturgia za zmarłych były zarówno konieczne, jak i użyteczne. W ten sposób Święta Tradycja czerpie i potwierdza lekcje Pisma Świętego, zawarte zarówno w Starym, jak i Nowym Testamencie, a także (jak widzieliśmy) w słowach samego Chrystusa.
