Święty Eligiusz z Noyon jest świętym patronem koni i osób związanych z końmi, takich jak dżokeje i weterynarze. Mieszkał od 888 do 660 w obszarze, który jest teraz Francja i Belgia.
Eligius jest także patronem metalowców, takich jak złotnicy i kolekcjonerzy monet. Eligius był doradcą króla Francji Dagobert, a po śmierci Dagoberta został mianowany biskupem Noyon-Tournai. Był zmuszony do konwersji części wiejskiej Francji na chrześcijaństwo.
Oprócz koni, dżokejów i metalowców, inni rzemieślnicy są częścią grupy Eligiusa. Należą do nich elektrycy, informatycy, mechanicy, górnicy, ochroniarze, pracownicy stacji benzynowych, taksówkarze, rolnicy i pracownicy.
Słynne cuda św. Eligiusa
Eligiusz miał dar proroctwa, a nawet potrafił dokładnie przewidzieć datę własnej śmierci. Eligius skupił wiele uwagi na pomaganiu ludziom biednym i chorym, a wielu z nich donosiło, że Bóg działał poprzez Eligiusa, aby zaspokoić ich potrzeby w sposób, który czasami był cudowny.
Znana cudowna historia z udziałem Świętego Eligiusza i konia to prawdopodobnie niewiele więcej niż folklor. Legenda głosi, że Eligius spotkał konia, który był bardzo zdenerwowany, gdy Eligius próbował go podbić. Niektóre wersje tej historii sugerują, że Eligius wierzył, że koń mógł być opętany przez demona.
Tak więc, aby uniknąć dalszego denerwowania konia, Eligius w cudowny sposób usunął jedną z kończyn przednich konia, położył podkowę na nodze, gdy znajdowała się poza ciałem konia, a następnie w cudowny sposób przywiązał nogę do konia.
Biografia św. Eligiusa
Rodzice Eligiusa docenili jego twórczy talent do obróbki metali, gdy był młody i wysłali go, aby służył jako uczeń złotnika, który prowadził mennicę w ich okolicy. Później pracował dla królewskiej mennicy skarbowej francuskiego króla Clotaire II i zaprzyjaźnił się z innymi królami. Bliskie powiązania z członkami rodziny królewskiej dawały mu możliwości pomocy osobom pozbawionym praw obywatelskich i wykorzystał je, zbierając pieniądze na cele ubogie i uwalniając jak najwięcej niewolników.
Podczas gdy służył królowi Dagobertowi, Eligius był uważany za zaufanego i mądrego doradcę. Inni ambasadorowie króla szukali wskazówek Eligiusza i kontynuował swoją wyjątkową pozycję i bliskość królewskiego zestawu, aby pomóc wprowadzić pozytywne zmiany dla biednych
W 640 roku Eligius został biskupem kościelnym. Założył klasztor i klasztor, zbudował kościoły i główną bazylikę. Eligius służył biednym i chorym, podróżował, aby głosić przesłanie ewangeliczne ludowi pogańskiemu i działał jako dyplomata dla niektórych rodzin królewskich, z którymi się zaprzyjaźnił.
Śmierć Świętego Eligiusza
Eligius poprosił, aby po jego śmierci koń został przekazany pewnemu kapłanowi. Ale biskup następnie zabrał konia kapłanowi, ponieważ lubił tego konkretnego konia i chciał go dla siebie. Podobno koń zachorował po tym, jak biskup go wziął, ale potem został cudownie uzdrowiony natychmiast po tym, jak biskup zwrócił konia kapłanowi.
