W pogańskiej społeczności zawsze toczy się wiele dyskusji na temat tzw. Burning Times, który jest terminem używanym do opisania polowań na czarownice we wczesnej nowożytnej Europie. Często ta rozmowa przesuwa się w kierunku Salem, Massachusetts i słynnego procesu w 1692 r, który doprowadził do dwudziestu egzekucji. Jednak w ciągu ponad trzech stuleci historyczne wody stały się nieco zamulone, a wielu współczesnych pogan sympatyzuje z oskarżonymi Salem.
Chociaż współczucie, a na pewno empatia, są zawsze dobrymi rzeczami, ważne jest również, abyśmy nie pozwalali emocjom pokolorować faktów. Dodaj do tego liczne filmy i seriale telewizyjne, które odnoszą się do Salem, a sprawy ulegną jeszcze większemu zniekształceniu. Przyjrzyjmy się ważnym dowodom historycznym, o których ludzie często zapominają o procesach czarownic z Salem.
Czy wiedziałeś?
- Jest mało prawdopodobne, aby ktokolwiek w Salem praktykował wiedźmy. Większość społeczności składała się z pobożnych i pobożnych chrześcijan.
- Nikt nie został spalony na stosie w Salemie, ale powieszono dziewiętnaście osób, a jednego ciężko zgnieciono pod ciężkimi kamieniami.
- Jedną z najpopularniejszych teorii, które mogły spowodować masową histerię Salem, jest zatrucie sporyszem, ale niedawni badacze zakwestionowali ten pomysł.
Nikt nie został spalony na stosie
Archiwum Bettmann / Getty Images Spalenie na stosie było od czasu do czasu stosowaną metodą egzekucji w Europie, kiedy ktoś został skazany za czary, ale ogólnie był zarezerwowany dla tych, którzy odmówili skruchy za swoje grzechy. Nikt w Ameryce nigdy nie został zabity w ten sposób. Zamiast tego w 1692 r. Wieszanie było preferowaną formą kary. Dwadzieścia osób zostało zabitych w Salem za przestępstwo związane z czarami. Dziewiętnaście powieszono, a jeden Starszy Giles Corey został skazany na śmierć. Siedmiu kolejnych zmarło w więzieniu. W latach 1692–1693 oskarżono ponad dwieście osób.
02 z 05Jest mało prawdopodobne, że ktokolwiek był naprawdę czarownicą
Tymczasowe archiwa / Getty Images Podczas gdy wielu współczesnych pogan powołuje się na procesy salemskie jako przykład nietolerancji religijnej, w tym czasie czary w ogóle nie były postrzegane jako religia. Był postrzegany jako grzech przeciwko Bogu, Kościołowi i Koronie, a zatem był traktowany jako przestępstwo. Ważne jest również, aby pamiętać, że nie ma żadnych dowodów poza widmowymi i przymusowymi zeznaniami, że którykolwiek z oskarżonych faktycznie praktykował czary.
W siedemnastowiecznej Nowej Anglii prawie wszyscy praktykowali jakąś formę chrześcijaństwa. Czy to znaczy, że nie mogli ćwiczyć czarów? Nie, ponieważ z pewnością są tacy chrześcijanie, którzy to robią, ale nie ma żadnych historycznych dowodów na to, że ktokolwiek naprawdę działał jakąkolwiek magią w Salem. W przeciwieństwie do niektórych bardziej znanych spraw w Europie i Anglii, takich jak proces wiedźmy Pendle, wśród oskarżonych Salem nie było nikogo, kto byłby znany jako lokalna czarownica lub uzdrowiciel, z jednym wyjątkiem.
Jednym z najbardziej znanych oskarżonych było spekulacje dotyczące tego, czy ćwiczyła magię ludową, ponieważ uważano ją za „wróżbitę”. Niewolnica Tituba, ze względu na swoje pochodzenie na Karaibach (lub być może w Indiach Zachodnich), mogła praktykować jakąś formę ludowej magii, ale to nigdy nie zostało potwierdzone. Jest całkowicie możliwe, że duża część winy połoŜonej na Titubie podczas prób wynikała z jej rasy i klasy społecznej. Została zwolniona z więzienia wkrótce po rozpoczęciu zawieszeń i nigdy nie była sądzona ani skazana. Nie ma dokumentacji dotyczącej tego, dokąd poszła po próbach.
Często w filmach, telewizji i książkach oskarżyciele w procesach Salem są przedstawiani jako wściekłe nastolatki, ale to nie do końca prawda. Wielu oskarżycieli to osoby dorosłe, a więcej niż kilku z nich to osoby, które same zostały oskarżone. Wskazując palcem na innych, byli w stanie przenieść winę i oszczędzić sobie życia.
03 z 05Dowody spektralne uznano za uzasadnione
Corbis / VCG przez Getty Images / Getty Images Bardzo trudno jest wykazać jakikolwiek konkretny, namacalny dowód, że ktoś jest w sojuszu z Diabłem lub bawi się w duchy. Właśnie tam pojawiają się dowody spektralne, które odegrały znaczącą rolę w procesach Salem. Według USLegal.com Dowody spektralne odnoszą się do zeznań świadka, że duch lub widmowy kształt oskarżonego pojawił się mu / jej we śnie w czasie, gdy ciało fizyczne oskarżonej znajdowało się w innym miejscu. [State v. Dustin, 122 NH 544, 551 (NH 1982)]. ”
Co to znaczy, w kategoriach laika? Oznacza to, że chociaż nadprzyrodzone dowody mogą nam się wydawać szkicowe w dzisiejszych czasach, dla ludzi takich jak Cotton Mather i reszta Salemu, było to całkowicie akceptowalne w przypadkach konieczności. Mather widział wojnę z Szatanem tak samo ważną, jak wojnę z francuskimi i lokalnymi plemionami rdzennych Amerykanów. Co prowadzi nas do
04 z 05Ekonomia i polityka miały znaczenie
Salem Custom House. Walter Bibikow / AWL Images / Getty Podczas gdy dzisiejszy Salem jest kwitnącym obszarem metropolitalnym, w 1692 roku był odległym osiedlem na skraju granicy. Został on podzielony na dwie odrębne i bardzo różne części społeczno-ekonomiczne. Wioskę Salem zamieszkiwali głównie biedni rolnicy, a Salem Town było zamożnym portem pełnym bogatych kupców z klasy średniej. Dwie wspólnoty dzieliły trzy godziny pieszo, co było wówczas najczęstszą metodą transportu. Przez lata wieś Salem próbowała oddzielić się politycznie od miasta Salem.
Aby jeszcze bardziej skomplikować sprawy, w samej wiosce Salem istniały dwie odrębne grupy społeczne. Ci, którzy mieszkali bliżej miasta Salem, zajmowali się handlem i byli postrzegani jako bardziej światowi. Tymczasem ci, którzy mieszkali dalej, trzymali się swoich sztywnych wartości purytańskich. Kiedy do miasta przybył nowy pastor Salem Village, Reverere Samuel Parris, potępił świeckie zachowanie oberżystów, kowali i innych. To spowodowało rozłam między dwiema grupami w wiosce Salem.
Jak ten konflikt wpłynął na próby? Cóż, większość oskarżonych mieszkała w tej części wioski Salem, która była pełna firm i sklepów. Większość oskarżycieli była purytanami mieszkającymi na farmach.
Jakby różnice klasowe i religijne nie były wystarczająco złe, Salem znajdował się w obszarze, który był regularnie atakowany przez plemiona indiańskie. Wiele osób żyło w ciągłym strachu, napięciu i paranoi.
05 z 05Teoria ergotyzmu
Drukuj Collector / Getty Images Jedną z najpopularniejszych teorii, które mogły spowodować masową histerię Salem w 1692 r., Jest zatrucie sporyszem. Ergot jest grzybem występującym w chlebie i ma taki sam efekt jak leki halucynogenne. Teoria po raz pierwszy zyskała na znaczeniu w latach 70. XX wieku, kiedy Linnda R. Caporael napisała Ergotizm: Szatan uwięziony w Salem?
Dr John Lienhard z University of Houston pisze w Rye, Ergot i Witches o badaniu Mary Matossian z 1982 r., Które popiera odkrycia Caporaela. Lienhard mówi:
Matossian opowiada historię sporyszu żyta, który sięga daleko poza Salem. Studiuje siedem wieków danych demograficznych, pogody, literatury i rekordów zbiorów z Europy i Ameryki. W ciągu historii Matossian twierdzi, że spadek liczby ludności był zgodny z dietami obfitującymi w chleb żytni i pogodą sprzyjającą sporyszu. Podczas ogromnego wyludnienia we wczesnych latach Czarnej Śmierci, tuż po 1347 r., Warunki były idealne dla sporyszu. . Polowania na czarownice rzadko miały miejsce, gdy ludzie nie jedli żyta
Jednak w ostatnich latach teoria sporyszu została zakwestionowana. DHowlett1692, który regularnie pisze blogi na temat wszystkich rzeczy Salem, cytuje artykuł Nicholasa P. Spanosa i Jacka Gottlieba z 1977 r., Który kwestionuje badanie ergotyzmu Caporaela. Spanos i Gottlieb kłócą się
że ogólne cechy kryzysu nie przypominały epidemii ergotyzmu, że objawami dotkniętych dziewcząt i innych świadków nie były objawy konwulsyjnego ergotyzmu oraz że nagłe zakończenie kryzysu oraz wyrzuty sumienia i drugie myśli osób, które osądzały i oskarżały przeciwko oskarżonemu, można wyjaśnić bez uciekania się do hipotezy ergotyzmu.
Krótko mówiąc, Spanos i Gottlieb uważają, że teoria ergotyzmu jest nieistotna z kilku powodów. Po pierwsze, istnieje szereg objawów zatrucia sporyszem, które nie zostały zgłoszone przez tych, którzy twierdzili, że są dotknięci czarami. Po drugie, wszyscy dostali jedzenie z tego samego miejsca, więc objawy pojawiałyby się w każdym gospodarstwie domowym, a nie tylko w kilku wybranych. Wreszcie wiele symptomów opisanych przez świadków ustało i zaczęło się od nowa w zależności od okoliczności zewnętrznych, a to po prostu nie dzieje się w przypadku choroby fizjologicznej.
Do dalszego czytania
- Przewodnik po histerii czarownic z Salem z 1692 r. Autorstwa Davida C. Browna
- W Devil's Snare, autor: Mary Beth Norton
- The Salem Witch Trials - Day by Day Chronicle of Community Under Siege, autor: Marilynne K. Roach
- Czarownice: Salem, 1692, Stacy Schiff
